تجارت و حمل و نقل دو مقوله جدایی ناپذیر

در قبل از انقلاب صنعتی و شکل گیري صنایع در اروپا، تجارت عملاً با توجه به شرایط جغرافیایی و شرایط تولیدي که در آن مقطع زمانی مطرح بود، انجام می شد. یعنی کشورها کالاهایی را تولید می نمودند که شرایط جغرافیایی اجازه تولید آن کالاها را ایجاب می نمو د. بافت صادرات و واردات کشورها، عمدتاً شامل کالاهایی نظیر سنگاهاي قیمتی، ادویه جات، منسوجات دست بافت و نهایتاً کالاهاي لوکس که به صورت دستی تولید شده بوده است. این موضوع بیانگر این امر میباشد كه تجارت در سطح بسیار پایینی وجود داشته و حتی در مقطعی که کشورهاي اروپایی تکنولوژي بالاتري به دست آورند، در سطح تجارت آنها نیز تغییري حاصل نشد.  زیرا اولا در آغاز انقلاب صنعتی صنایع تا اندازه اي می توانستند بخشی از مواد خام و اولیه مورد نیاز خود را از کشورهاي اروپایی تأمین نمایند .

ثانیا سیستم حمل و نقل به آن حد گسترش نیافته بود که بتوانند زمینه وسیع حمل و نقل کالاها را فراهم نماید. اگر تاریخ اقتصاد اروپا در سالهاي 1870 به بعد بررسی گردد، مشاهده می شود که تحولات عظیمی درسیستم حمل و نقل بوجود آمده است . در این مقطع زمانی دو پدیده بطور همزمان در کشورهاي صنعتی بوقوع پیوست. از یک طرف تکنولوژي شرایط و زمینه را براي کشورهایی که توانستند به صنعت دست یابند فراهم نمود تا بتواند کالاها را به صورت صنعتی و انبوه تولید نمایند. از طرف دیگر تکنولوژي شرایط را براي گسترش صنعت حمل و نقل و شتاب بخشی به تجارت فراهم نموده است .

بدین ترتیب تحول در سیستم حمل و نقل از یک سو و تحولات در تکنولوژي و شتاب گیري صنایع از سوي دیگر شرایط را براي گسترش تجارت بین کشورهایی که صنعتی شدند(کشورهاي توسعه یافته) و کشورهایی که نتوانستند به صنايع دست یابند (کشورهاي توسعه نیافته) فراهم نموده است. بنابراین همگام با رشد پایدار تولید و تجارت جهانی و همچنین تغییرات اساسی در بازرگانی ملی که با تمایل به توسعه صادرات غیرنفتی شکوفا شده، نقش و جایگاه حمل و نقل به عنوان زیرساخت عمده تجارت و بازرگانی بیش از پیش مطرح می گردد .